23.11.19
by lamprini
Aπό Βικιπαιδεια
Το ποίημα In Flanders Fields («Στις πεδιάδες της Φλάνδρας») είναι ένα από τα πιο φημισμένα ποιήματα σε αγγλική γλώσσα με θέμα τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Γράφτηκε στις 3 Μαΐου του 1915 από τον Καναδό αντισυνταγματάρχη John McCrae, ο οποίος υπηρετούσε ως νοσοκόμος αξιωματικός στο ιατρικό σώμα των Δυνάμεων του Καναδά. Την προηγούμενη ημέρα, ένας φίλος του είχε πέσει στην δεύτερη μάχη της Φλάνδρας κοντά στο Υπρ. Η παπαρούνα έγινε το σύμβολο των πεσόντων. Οι στίχοι
In Flanders Fields Στις πεδιάδες τις Φλάνδρας,
In Flanders fields the poppies blow Στις πεδιάδες τις Φλάνδρας, παπαρούνες ανθίζουν
Between the crosses, row on row, Ανάμεσα στους σταυρούς σειρά με σειρά,
That mark our place; and in the sky Την δικιά μας θέση έτσι θυμίζουν. ...
The larks, still bravely singing, fly Κορυδαλλοί θαρραλέα πετώντας,
Scarce heard amid the guns below. αψηφούν των όπλων την κλαγγή σπάνια κελαηδίσματα τραγουδώντας.
We are the dead. Short days ago Είμαστε οι νεκροί. Πριν λίγες μέρες,
We lived, felt dawn, saw sunset glow, ζήσαμε, νιώσαμε την αυγή και είδαμε την ομορφιά της δύσης.
Loved, and were loved, and now we lie Αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε, και τώρα κειτόμαστε
In Flanders fields. στις πεδιάδες τις Φλάνδρας.
Take up our quarrel with the foe: Κράτα αυτό που έμεινε από την μάχη μας με τον εχθρό.
To you from failing hands we throw Σε σένα τ’ αδύναμά μας χέρια παραδίδουν
The torch; be yours to hold it high. τον πυρσό. Κάνε τον δικό σου, κράτα τον ψηλά.
If ye break faith with us who die Και αν η πίστη σου καμφθεί για μας που ‘χουμε πεθάνει
We shall not sleep, though poppies grow δεν θα κοιμηθούμε ποτέ, όσο φυτρώνουν παπαρούνες
In Flanders fields στις πεδιάδες της Φλάνδρας
Το ποίημα In Flanders Fields («Στις πεδιάδες της Φλάνδρας») είναι ένα από τα πιο φημισμένα ποιήματα σε αγγλική γλώσσα με θέμα τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Γράφτηκε στις 3 Μαΐου του 1915 από τον Καναδό αντισυνταγματάρχη John McCrae, ο οποίος υπηρετούσε ως νοσοκόμος αξιωματικός στο ιατρικό σώμα των Δυνάμεων του Καναδά. Την προηγούμενη ημέρα, ένας φίλος του είχε πέσει στην δεύτερη μάχη της Φλάνδρας κοντά στο Υπρ. Η παπαρούνα έγινε το σύμβολο των πεσόντων. Οι στίχοι
In Flanders Fields Στις πεδιάδες τις Φλάνδρας,
In Flanders fields the poppies blow Στις πεδιάδες τις Φλάνδρας, παπαρούνες ανθίζουν
Between the crosses, row on row, Ανάμεσα στους σταυρούς σειρά με σειρά,
That mark our place; and in the sky Την δικιά μας θέση έτσι θυμίζουν. ...
The larks, still bravely singing, fly Κορυδαλλοί θαρραλέα πετώντας,
Scarce heard amid the guns below. αψηφούν των όπλων την κλαγγή σπάνια κελαηδίσματα τραγουδώντας.
We are the dead. Short days ago Είμαστε οι νεκροί. Πριν λίγες μέρες,
We lived, felt dawn, saw sunset glow, ζήσαμε, νιώσαμε την αυγή και είδαμε την ομορφιά της δύσης.
Loved, and were loved, and now we lie Αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε, και τώρα κειτόμαστε
In Flanders fields. στις πεδιάδες τις Φλάνδρας.
Take up our quarrel with the foe: Κράτα αυτό που έμεινε από την μάχη μας με τον εχθρό.
To you from failing hands we throw Σε σένα τ’ αδύναμά μας χέρια παραδίδουν
The torch; be yours to hold it high. τον πυρσό. Κάνε τον δικό σου, κράτα τον ψηλά.
If ye break faith with us who die Και αν η πίστη σου καμφθεί για μας που ‘χουμε πεθάνει
We shall not sleep, though poppies grow δεν θα κοιμηθούμε ποτέ, όσο φυτρώνουν παπαρούνες
In Flanders fields στις πεδιάδες της Φλάνδρας
ΚΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
Στα πεδία της Φλάνδρας
Στα πεδία της Φλάνδρας οι παπαρούνες ανθίζουν
Ανάμεσα στους σταυρούς, σειρά με σειρά,
που υποδεικνύουν την θέση μας, και στον ουρανό
Οι κορυδαλλοί, τραγουδώντας, ακόμα, γενναία, πετούν,
μετά βίας ακούγονται ανάμεσα στα όπλα κάτω.
Είμαστε οι νεκροί. Λίγες μέρες πριν
Ζήσαμε, αισθανθήκαμε την αυγή, είδαμε το ηλιοβασίλεμα να λάμπει,
Αγαπήσαμε, και αγαπηθήκαμε, και τώρα κειτόμαστε
στα πεδία της Φλάνδρας.
Ανάλαβε την διαμάχη μας με τον εχθρό,
σε σένα, από τα αδύναμά μας χέρια, ρίχνουμε
τον πυρσό, να γίνει δικός σου για να τον κρατάς ψηλά
Και αν η πίστη σου λυγίσει με μάς που πεθαίνουμε
δεν θα κοιμηθούμε, αν και οι παπαρούνες μεγαλώνουν
