15 Μαϊ 2012 (σαν να τόξερα... μπάι Κ.Δ. 24/5/2013)
πήρα τους δρόμους του νοτιά
κι απ' το κατάρτι το ψηλό
τον άνεμο παρακαλώ.
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά
Τσιρίγο και Μονεμβασιά.
Γεια σου χαρά σου Βενετιά
βγήκα σε θάλασσα πλατιά
και τραγουδώ στην κουπαστή
σ' όλο τον κόσμο ν' ακουστεί.
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω στην Κρήτη μια κορφή
που έχω μανούλα κι αδελφή.
εγώ αδέλφια μου μερόνυχτα ποθώ
λίγο θυμάρι να μυρίσω κι ας πεθάνω
σε μια γνωστή κορφή ν' ανέβω κι ας χαθώ
Ψηλά στις στάνες στα ληοτρίβια και στ' αλώνια
και στου χωριού μου τις πλαγιές και τους γκρεμούς
εκεί η ψυχή μου ανηφορίζει από χρόνια
και η φωνή μου τραγουδάει με λυγμούς
Χωριό μου χωριουδάκι μου
και πατρικό σπιτάκι μου
στη σκέψη μου σας φέρνω νύχτα μέρα
εδώ στα ξένα πέρα
Κι άλλο δεν θέλω απ' τη ζωή
δεν θέλω τίποτ' άλλο να μου δώσει
παρά να μ' αξιώσει να ξαναδώ κάποιο πρωί
το πατρικό σπιτάκι μου
και το φτωχό το χωριουδάκι μου
Πότε θα' ρθή πότε θα 'ρθή η άγια μέρα
που θε ν' ακούσω της φλογέρας το σκοπό
και θ' αγκαλιάσω τη φτωχούλα μου μητέρα
και με το γέρο μου θα κάτσω να τα πω
Να δω τ' αδέλφια μου να δω τις αδελφές μου
και μιαν αγάπη μου παληά π' ακόμα ζη
να ξαναβρώ τις παιδικές τις συντροφιές μου
κι έχω την αγάπη πρίμα κι άλμπουρο τον χωρισμό
Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου ματώνεις την καρδιά
Την κορφή του Ψηλορείτη με παράπονο θωρώ
και με δάκρυα απ' την Κρήτη φεύγω κι αποχαιρετώ
Θάλασσα, μ' εξορίζεις μακριά
Χωρισμέ, μου 'χεις κάψει την καρδιά
Μαύρη μοίρα το 'χει γράψει, να μακραίνω, να χαθώ
και να ζω μακριά απ' την Κρήτη κι από κείνη π' αγαπώ
Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου 'χεις κάψει την καρδιά.
το σχολείο μας,
Τραγούδι Αποχαιρετισμού (2023)
θα το ακούσετε κάπου στο 37' σε αυτό το βίντεο
Μουσική σύμπραξη των τελειόφοιτων του 2ου & του 4ου Δημοτικού Χάνι 13 06 2023
Ήρθε η στιγμή να χωρίσουμε
και να θυμόμαστε αιώνια
όμορφες μέρες που ζήσαμε
στα σχολικά μας τα χρόνια
Μύριες χαρές μάς ενώσανε
μα όλα πέρασαν τώρα
τα μάτια όλων βουρκώσανε
του χωρισμού έφτασε η ώρα
Στην ψυχή θα'ναι πάντα βαθειά χαραγμένη
η ζωή του σχολείου μας, παιδιά, η χρυσή
στην καρδιά πάντα θα'χουμε κρυφή ελπίδα
πως παιδιά θε να σμίξουμε κι άλλη φορά
Ήρθε η στιγμή... τα χρόνια
Στην ψυχή... άλλη φορά
Προσκοπικά Τραγούδια - Το Τραγούδι του Αποχωρισμού
Μήπως πρέπει να φύγουμε χωρίς ελπίδα πιά πως θα ξανανταμώσουμε αδέλφια μου ξανά. Όχι, δεν χωριζόμαστε γιά πάντοτε παιδιά, μα θα ξαναβλεπόμαστε αδέλφια μου συχνά . Και τώρα ας ενώσουμε τα χέρια όλοι μαζί και αλυσίδα ας πλέξουμε αγάπης δυνατή. Όχι, δεν χωριζόμαστε για πάντοτε παιδια, μα θα ξαναβλεπόμαστε αδέλφια μου συχνά . Και ο Θεός που αδιάκοπα μας βλέπει από ψηλά θα μας ενώσει κάποτε όλους μαζί ξανά . Όχι, δεν χωριζόμαστε για πάντοτε παιδιά, μα θα ξαναβλεπόμαστε αδέλφια μου συχνά . Παλιό κι ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί ας μείνει για παράδειγμα στην νέα μας ζωή. ΟΧΙ ΔΕ ΧΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ για πάντοτε παιδιά, μα θα ξαναβλεπόμαστε αδέλφια μου συχνά
Μπορείτε να βρείτε τα τραγούδια και εδώ... στο ειδικότερο θέμα αποχαιρετισμός σχολείου
Να' ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι.
Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Να μη μοιάζει με κανένα.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς.
Τι τραγούδι να σου πω που να' χει αέρα;
Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που 'χουν λιώσει.
Γιατί πάτησαν το χρόνο, σ' έχουν νιώσει.
Πήραν σήκωσαν το φως κι εδώ το φέραν.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Να μη μοιάζει με κανένα.
Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας;
Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς.
Τι τραγούδι να σου πω χωρίς ουσία;
Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι.
Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει.
Να μην έχει ούτε λάμψη,ούτε αξία.
Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά.
Eπιλογή της φίλης Ρούλας Λιάνου
Στα μάτια παίζει τ' άστρο τής αυγής
ο ήλιος πλένει τ' όνειρο της γης
πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ
κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί
Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί
Στα χείλη καίει πικρό μικρό φιλί
ποιο μακρινό ταξίδι σε καλεί
θα φύγεις ξένε, άσπρα τα πανιά
παραμονεύει η λησμονιά
Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί
Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια
κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Τώρα ο ουρανός δε με φοβίζει όσο κι αν βρέχει,
τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω.
Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Δεν το αντέχω να βουλιάζω μες στο ψέμα,
τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ' τα μέτρα,
τώρα που σκλήρυνε η καρδιά μου σαν την πέτρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Τώρα ο κόσμος και οι φωνές δε με τρομάζουν,
τώρα τα χέρια μου ένα σύνθημα χαράζουν,
φεύγω, τώρα φεύγω, φεύγω, τώρα φεύγω.
πουλί θα γίνω του νοτιά
γρήγορα να σ' ανταμώσω.
Για να σου φέρω τον σταυρό
που μου παράγγειλες να βρω
δαχτυλίδι να σου δώσω.
Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.
Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου 'ρθεις πάλι
σαν μικρό χαρούμενο πουλί. (δις)
Χρυσή μου αγάπη έχε γεια
να 'ναι μαζί σου η Παναγιά
κι όταν 'ρθει το περιστέρι.
Θα χω κρεμάσει φυλαχτό
στο παραθύρι τ' ανοιχτό
την καρδιά μου σαν αστέρι.
Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.
Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου ρθεις πάλι
σαν μικρό χαρούμενο πουλί. (δις)
χορταριασμένο και βουβό
τα μάτια μου βουρκώνουνε
τι να ζητώ...
Σπασμένοι φράχτες
πεσμένοι τοίχοι
μια ιστορία μέσα στη λήθη
ένα παραμύθι
Αντίο σπίτι μου
μην κλαις τ΄αγόρι σου
κάπου υπάρχει μια γωνιά
για μένα, έχε γεια....
Στα γκρεμισμένα σκαλοπάτια
έγραφα όνειρα παλάτια
και μιας μικρής
αγάπησα τα μάτια
Παλιά παιχνίδια πεταμένα
που έπαιζα
από μικρός
τι κόσμος πικρός...
την Παναγιά μας,
βασίλισσα των κοριτσιών είναι η μαυροφόρα.
Έχε γεια Παναγιά, τα μιλήσαμε
όνειρο ήτανε, τα λησμονήσαμε.
Στο Γαλατά θα πιω κρασί στο Πέρα θα μεθύσω
και μες απ' το Γεντί Kουλέ κοπέλα θ' αγαπήσω.
Γεντί Kουλέ και Θαραπιά, Tαταύλα και Nιχώρι
αυτά τα τέσσερα χωριά 'μορφαίνουνε την Πόλη.
όλους,
Κλειδώνω τη πόρτα, με ρουφάει ο ήλιος
και του δέντρου του δρόμου η σκιά
Γεια, η πιο όμορφη λέξη όταν κάτι έχει φταίξει
και σε πάει ξανά μακρυά
γεια, στην απεραντοσύνη κάνω εμπιστοσύνη ταπεινά
λυτρωμένα με γεια με λες γιορτάζει η Σοφία
την αλληλογραφία παίρνω ήσυχα με άλλα χαρτιά
Γεια με μολύβι υπογράφω, τι χρειάζομαι γράφω
η καρδιά να μην είναι βαριά
Γεια, σε όποιον έρθει και φύγει σαν τριαντάφυλλο
ανοίγει που σκορπά ξεχασμένη ευωδιά
Γεια, το πιο ήσυχο βήμα στο λαβύρινθο βάζει φωτιά
Γεια, ότι μέσα κι απ' έξω χρόνια έχω να παίξω το κομμάτι μου με μαστοριά
Γεια στην ίδια σφαίρα θα μουν κι απ' το πριν
στο μετά μου μεταφέρθηκα προσωρινά
γεια, τόσα πλάτος όσο σκέτα και ξανά στη κουκέτα
για άλλα τα άγνωστα τα αληθινά
Γεια τόσα πλάτος όσο σκέτα δεν γουστάρω ετικέτα
δεν ξεχνιέται αν αξίζει η χρονιά
τι εφτά τι οχτώ, τι εννιά το ταξίδι από μέσα αρχινά
την χαρά μας,
να πηγαίνεις πάντα με αέρα καλό
να μη νοιάζεσαι αν θα κλάψω
κι αν θα πάψω,κάποτε να σ' αγαπώ
Δε γυρίζει πίσω αυτό που αφήσαμε
δεν αλλάζει δρόμο η καρδιά
Ό,τι αξίζει είναι αυτό που ζήσαμε
δε πειράζει αγάπη μου έχε γεια
Στα άλλα μέρη όταν θα φτάσεις
να ξεχάσεις ό,τι περάσαμε εδώ
να μη σκέφτεσαι αν πονέσω
κι αν θα αντέξω, μ' άδεια αγκαλιά να ζω
τις αγάπες μας,
Γεια και χαρά σας
Αγάπες μου, γεια χαρά σας
Ας
ήταν όνειρο που είμαι μακριά σας
Η μοναξιά την καρδιά μου λιώνει
Τη
ματώνει, τη ματώνει
Να δώσεις δυο φιλάκια στη μυριόκαλη
Κι αυτό το
λουλουδάκι για σένα
Κι αύριο μην ξεχάσεις που ’ναι Κυριακή,
Να βάλεις τα
καλά σου για μένα.
Σ’ αγαπώ πολύ, σ’ αγαπώ πολύ
Είχε μια γλύκα ο
φετινός χειμώνας
Έβγαλε ανθάκια ακόμα κι ο στρατώνας
Χθες βγήκα και πήγα
στο Βαγγέλη
Χαιρετίσματα σου στέλνει
Να δώσεις δυο φιλάκια στη
μυριόκαλη
Κι αυτό το λουλουδάκι για σένα
Κι αύριο μην ξεχάσεις που ’ναι
Κυριακή,
Να βάλεις τα καλά σου για μένα.
Σ’ αγαπώ πολύ, σ’ αγαπώ
πολύ
Γράψε μου, θέλω να μάθω το πώς περνάτε
Και η Αννούλα μας αν με
θυμάται
Γιατί η γαρδένια μου στο μπαλκόνι
Μαραζώνει, μαραζώνει
Να
δώσεις δυο φιλάκια στη μυριόκαλη
Κι αυτό το λουλουδάκι για σένα
Κι αύριο
μην ξεχάσεις που ’ναι Κυριακή,
Να βάλεις τα καλά σου για μένα.
Σ’ αγαπώ
πολύ, σ’ αγαπώ πολύ
τους προσκόπους,
And the bells in the steeple too
And up in the nursery an absurd little bird
Is popping out to say "cuckoo"
[Marta, Gretl, Brigitta:]
Cuckoo, cuckoo
Regretfully they tell us Cuckoo, cuckoo
But firmly they compel us Cuckoo, cuckoo
To say goodbye . . .
Cuckoo!
. . . to you
So long, farewell, auf Wiedersehen, good night
I hate to go and leave this pretty sight
So long, farewell, auf Wiedersehen, adieu
Adieu, adieu, to yieu and yieu and yieu
So long, farewell, au revoir, auf wiedersehen
I'd like to stay and taste my first champagne
So long, farewell, auf Wiedersehen, goodbye
I leave and heave a sigh and say goodbye -- Goodbye!
I'm glad to go, I cannot tell a lie
I flit, I float, I fleetly flee, I fly
The sun has gone to bed and so must I
So long, farewell, auf Wiedersehen, goodbye
Goodbye, goodbye, goodbye
Goodbye!
την κόρη μας που παντρεύεται,
να θυμηθείς πως βγαίνεις
σαν τον αυγερινό.
Φρεσκολουσμένο το κορμί
καινούργιο το φουστάνι σου
βγαίνεις από το σπίτι σου
στην εκκλησιά να πας.
το τέλος του γλεντιού
Πληροφορίες από το βίντεο...
Παραδοσιακός χορός και τραγούδι της Ηπείρου, ο οποίος είναι εμφανές ότι χορευόταν στο τέλος των πανηγυριών και των διαφόρων εκδηλώσεων της καθημερινής ζωής. Ξεκίνησε φυσικά ως χορός του γάμου, ο τελευταίος για την ακρίβεια, αλλά επεκτάθηκε να τραγουδιέται και σε άλλες περιστάσεις. Αντίστοιχος σκοπός απαντάται και στα τραγούδια των Σαρακατσάνων της Ηπείρου με τα ίδια περίπου λόγια, αλλά και στους βλαχόφωνους πληθυσμούς πάλι σε σχεδόν ακριβή μετάφραση, στη βλάχικη γλώσσα.
A Greek folk song from Epirus, which wad danced at the end of feasts. There is a similar dance at the songs of "Sarakatsanoi". The polyphony of Epirus is an ancient Greek tradition that have inherited today by Albanians too. Nevertheless, UNESCO decided to "recognize" them as Albanian folk songs... Οι στίχοι: Ήρθ' ο καιρός να φύγουμε, ροδιά μου, ροδιά μου στα σπίτια μας να πάμε μικρή ροδακινιά μου. Και πάλι θ' ανταμώσουμε ροδιά μου, ροδιά μου στης νύφης τα (ε)πιστρόφια, μικρή ροδακινιά μου. Αρνιά θα ψήσουμε, παιδιά, ροδιά μου, ροδιά μου θα φάμε και θα πιούμε και θα σας ευχηθούμε.που εμπήκε στη βαρκούλα
να πάει στην ξενιτιά.
Εφούσκωνε τ' αέρι
λευκότατα πανιά
ωσάν το περιστέρι
που απλώνει τα φτερά.
Εστέκονταν οι φίλοι
με λύπη με χαρά
κι αυτή με το μαντίλι
τους αποχαιρετά.
Και το χαιρετισμό της
εστάθηκα να ειδώ,
ως που η πολλή μακρότης
μου το 'κρυψε κι αυτό.
Σ' ολίγο, σ' ολιγάκι
δεν ήξερα να πω
αν έβλεπα πανάκι
ή του πελάγου αφρό.
Και αφού πανί, μαντίλι
εχάθη στο νερό
εδάκρυσαν οι φίλοι
εδάκρυσα κ' εγώ.
Δεν κλαίγω για τη βαρκούλα
δεν κλαίγω τα πανιά
μόν' κλαίγω την Ξανθούλα
που πάει στην ξενιτιά.
Δεν κλαίγω τη βαρκούλα
με τα λευκά πανιά
μόν' κλαίγω την Ξανθούλα
με τα ξανθά μαλλιά.
Τρώει πορτοκάλια το παιδί
- απ' το μπαλκόνι μου το βλέπω
Θερίζει ο θεριστής τα στάχυα
- απ' το μπαλκόνι τον ακούω.
Αν πεθάνω
άσε το μπαλκόνι ανοιχτό
έχε γεια γλυκιά ζωή
Έχετε γεια βρυσούλες
λόγγοι βουνά ραχούλες
έχετε γεια βρυσούλες
κι εσείς Σουλιωτοπούλες
Στη στεριά δε ζει το ψάρι
ούτε ανθός στην αμμουδιά
Έχετε γεια βρυσούλες
λόγγοι βουνά ραχούλες
έχετε γεια βρυσούλες
κι εσείς Σουλιωτοπούλες
Κι οι Σουλιώτισσες δε ζούνε
δίχως την ελευθεριά
Έχετε γεια βρυσούλες
λόγγοι βουνά ραχούλες
έχετε γεια βρυσούλες
κι εσείς Σουλιωτοπούλες
Έως ότου βεβαίως!!! Να βρεθούμε ξανά!!!
Εδώ θα μου φέρει το κύμα
ένα γράμμα που θα έχει και ρίμα
και θα λάμπει στο τέλος η υπογραφή:
Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Φιλικοί.
Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλα θα έχουν περάσει.
Στην Πατρίδα φιλιά
και κουράγιο να πεις, μην ξεχάσει.
Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλοι θα έχουν αλλάξει
Θα βρεθούμε ξανά.
Εδώ αρχαία μου θάλασσα
που ξέρεις τι βάσανα τράβηξα
Εδώ θα μου στείλει τ' αγέρι
ένα γράμμα απ' τ' αόρατα μέρη
ο χαμένος ο λόγος, ο πιο ζεστός:
Σεφέρης, Κάλβος, Εμπειρίκος, Σολωμός.
Χαίρετε!
Λάμπρος
Υ.Γ. Έως ότου ... βρεθούμε ξανά!!!
Y.Γ 2 και κάτι πρόσφατο, ποίημα παραγωγής 2.10.22
Το φιλί...
Ένας αποχαιρετισμός μικρός
Του λεωφορείου η φυγή
Μπορεί να μην τα ξαναπούμε
Ποιος ξέρει οι δρόμοι πού... θα μας βρούνε...
Lamprini T.