βιβλίο μαθητή

http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2158/Mousiki_A-Dimotikou_html-empl/index17.html

(1ο ακουστικό - μια μέρα άσπρη ξέξασπρη

Μια μέρα άσπρη ξέξασπρη

που εγώ δεν είχα μία

με τον Ρουμποκομπολόγη

φύγαμε για Ρουμπία.

Στον κήπο όταν ετάιζε

μια πάπια μα ποια πάπια

του παππά μας του παχύ

τη φακή κατάπια.

Να τρέξει πήγε πίσω μου

μα κάτω κουβαριάστηκε

της καρέκλας το ποδάρι

ξεκαρεκλοποδαριάστηκε.

Ανέβηκα στη Τζιτζιριά

για να φωνάξω "κούι"

μα ο Τζιτζιμιτζιχότζιρας

ποτέ του δεν ακούει.

Όλου του κόσμου η Βαβέλ

σα γνωσσοδέτης μοιάζει

κι αν γλώσσεψες τη μπέρδα σου

κανέναν δεν τον νοιάζει.

2ο - ένα άσπρο πλασματάκι στο λόγγο ζει,

και κόκκινο σκουφάκι, πλατύ φορεί,

στέκει πάντα μοναχό,

σ' ένα πόδι το φτωχό,

μες στο δάσος το πυκνό

εμπρός, για πες μου, τώρα που σε ρωτώ

ποιο ναν το πλασματάκι που σού ζητώ

στέκει πάντα μοναχό,

μες στο δάσος το πυκνό

με σκουφάκι στρογγυλό

ποιο ναναι τάχα το πουλί

πέρα εκεί που τρέχει,

η μύτη του είν' μακριά πολύ

στο 'να πόδι στέκει

τρώει βατράχια σαν πεινά

δυο μεγάλα αυγά γεννά

κι έχει πόδια φίνα

απάντηση σωστή να πεις

έλα, σκέψου, κρίνε

πως είναι ο λέλεκας θαρρείς

λέλεκας δεν είναι

τρώει τα φρίδια χραπ , χραπ, χραπ

και φωνάζει κλαπ κλαπ κλαπ

είναι η ...

3ο - χιπ χοπ, 4ο φορτώσαμ' ένα ποντικό

Ποντικός σαμαρωμένος

Eίπαμε ψέματα πολλά,
ας πούμε και μια αλήθεια:

Φορτώσαμε έναν ποντικό
εννιά κιλά ρεβίθια,
κι αυτού, στα μεσοσάμαρα,
σαράντα κολοκύθια.

Tα κολοκύθια είχαν νερό
και το νερό βατράχια,
και τα βατράχια λάλαγαν*
κι ο ποντικός εσκιάχτη
και το φορτίο το ’ριξε
και πιλαλώντας* φεύγει.

Mέσα στ’ αμπάρια τρύπωσε
κι η μάνα του τού λέει:
– Πού πας, παιδί μου πόντικα,
πού πας, καλέ Zαφείρη;

– Πάω στην Πόλη γι’ άρματα
και στη Φραγκιά για ρούχα.

* λάλαγαν (λαλώ): φώναζαν.
* πιλαλώ: τρέχω, καλπάζω.