Ψηφίστε... αν θέλετε... όποτε μπορείτε... You may vote my blog!!! Αφιερωμένο στους νέους φίλους Barbara's Thought of the Day και Joan Sicignano's Fine Art

Ψηφοφορία και πάλι στην ζωή του μπλογκ

Ψηφίστε...αν θέλετε... όποτε... 

στην δεξιά στήλη του μπλογκ μου!!! θα μπείτε....

ή κάνοντας κλικ εδώ

θα μπείτε στο ιστολόγιο Τοπ Μπλογκς

και θα βρείτε το ιστολόγιό μου στην 6η στήλη,

 τέταρτο από το τέλος: 

δημοτικό και μουσική, παιγνίδια και τραγούδια

Σας ζάλισα ε;;;

θα μου πείτε πώς προέκυψε;;;...

Πάλι θα ψηφίσουμε, μαμά;;;

Ε... τι να σας πω!!!... 
Να σας πω κατά λάθος;;;...
Δεν θα το πιστέψετε!!!!

Άσε με να κάνω λάθος

Οπότε δεν σας λέω τίποτε...

Σιωπή

από τα Ξύλινα Σπαθιά

Μουσική: Ξύλινα Σπαθιά, Στίχοι: Παύλος Παυλίδης

Πρώτη εκτέλεση: Ξύλινα Σπαθιά

Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή
κοιτάζω απ' το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά.
Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή.
Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό...

Και πάλι εδώ!!!

Το μπλογκ μας μπήκε πάλι στην διαδικασία της ψηφοφορίας... την οποία διοργανώνει το φιλικό μας Τοπ Μπλογκς ...

Τα 10 Καλύτερα Ελληνικά Τραγούδια του 2011

(μια που μιλάμε για Τοπ μπλογκς, ας ακούσουμε και τοπ τραγούδια)

Θα κάνουμε ουρά για έναν μήνα!!!

Η ψηφοφορία θα διαρκέσει έναν ολόκληρο μήνα...

Ένας μήνας στην εξοχή

της Ελένης Καραΐνδρου

ακριβώς

Ψηφίζετε ... αν θέλετε... όποτε θέλετε...

 Όποτε θέλεις

Γιώργος Χριστονάκης

Όποτε θέλεις νά' ρχεσαι η πόρτα μου ανοιχτή 'ναι
μπορεί να μού 'καμες κακό... μα' γώ κακός δεν είμαι...

Εδά που πέρασ' ο καιρός, πες μου... μα σκέψου πρώτα...

αν βρήκες άλλη ανοιχτή σαν τη δική μου πόρτα...

και... ό,τι θέλετε...

Ό,τι θες

Μιχάλης Χατζηγιάννης

Όταν ξυπνας καθε πρωι

παρε και το ονειρο μαζι

γιατι μπορει να χρειαστει.

Παρε μαζι λιγη χαρα

για να σου κανει διαφορα

μες τον χαμο και την φθορα.

Και οταν ολα πανε στραβα

φωναξε με δεν ειναι αργα.

Απο τη γη στον ουρανο

και απο το απιθανο στο πιθανο.

Μεσα στο χαος την ακρη θα βρω

παλι καρδια μου καλα να σαι εδω.

Οτι θες ειμαι εδω

οτι ζεις να το ζω.

Μ αγαπας και γι'αυτο

βασιλιας ειμαι εγω.

Οταν θα πας να κοιμηθεις

ανοιξε τα ματια της ψυχης

την ομορφια μην αρνηθείς.

Και οταν ολα πανε στραβα

φωναξε με δεν ειναι αργα.

Απο τη γη στον ουρανο

και απο το απιθανο στο πιθανο.

Μεσα στο χαος την ακρη θα βρω

παλι καρδια μου καλα να σαι εδω.

Οτι θες ειμαι εδω

οτι ζεις να το ζω.

Μ'αγαπας και γι'αυτο

βασιλιας ειμαι εγω.

Μεσα στο χαος την ακρη θα βρω

παλι καρδια μου καλα να σαι εδω.

Οτι θες ειμαι εδω

οτι ζεις να το ζω

Μ'αγαπας και γι'αυτο

βασιλιας ειμαι εγω.

Οτι θες ειμαι εδω

οτι ζεις να το ζω

Μ'αγαπας και γι'αυτο

βασιλιας ειμαι εγώ.

Μ'αγαπας και γι'αυτο

βασιλιας ειμαι εγω.

Βάζουν υποψηφιότητα και ένα σωρό γνωστά και καλά μπλογκ !!!!

Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ μάγος

Φαντασία, Ντίσνεϋ

Φιλικά, 

Λάμπρος

Πού πας χωρίς αγάπη

Λάμπρος Κωνσταντάρας και Μάρω Κοντού 

(Λέει και ένας άλλος Λάμπρος, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας)

Λάμπρο!!! Πάλι θα ψηφίσουμε!!!!!

Υ.Γ.1
Ενημερώνω γιατί την προηγούμενη φορά που είχατε βγάλει τρίτο το μπλογκ μου στην κατηγορία ΠΑΙΔΕΙΑ, δεν σας είχα ενημερώσει

Ο μικρός μονομάχος

Διονύσης Σαββόπουλος 

(Σαν και μένα.. μικρός μονομάχος... μάχομαι με τον εαυτό μου.. 

θα πάρω καλύτερη θέση απο την τρίτη;;)

Σε δημοτικό γηπεδάκι, το βραδάκι
συρμάτινο πλεχτό κι από πάνω ένα φωτάκι
τον σκούφο του φορώντας τριπλάρει ολομόναχο
και λέει μονολογώντας:

Πώς μου την σπάνε οι γονείς μου, Θεέ μου
κι οι φριχτοί συμμαθηταί μου
και η Καίτη κι η μικρή της αδερφή από πλάι
που παίρνει το μέρος τους και μου την σπάει

Μου την σπάνε αράδα
θεολόγους στριμάδα Λυκειάρχου προβοσκίς
κι η φιλόλογος ψωνάρα, του Μεγάρου Μουσικής
η δημόσια εικόνα, τα παραισθησιογόνα
οι ομάδες, οι ροκάδες, οι σταθμοί και οι φυλλάδες
οι εξάρσεις του εθνικού μας βίου
κι ο προγυμναστής του φροντιστηρίου
όλος πιτυρίδα, μούσι και τσαντάκι
ενημερωμένος από τον Κακαουνάκη

Δεκαπέντε χρονώ τι 'ναι αυτό το κενό που μου κρύβετε...
Τι σόι τόπος τυφλός κι ακυβένητος
και πώς είμαι έτσι εγώ τερατόμορφος
Πολιτείας εφιάλτης ορθός
είμαι αυτός ο βυθός, ναι!
Είμαι κιόλας νεκρός, ναι!
Λυσσασμένος για φως, ναι!

Το κοινό! Πού να βρίσκεται κρυμμένο
Γιορτινό! Μακρινό κι αγαπημένο
το κοινό! Στον εαυτό μου να βουτήξω
Και στα βάθη του ν' αγγίξω ουρανό.
Γέρνει ο ήλιος μες στων αφρών το περιδέραιο
Σκόνες φωτεινές απ' τις περσίδες ως το στέρεο
Κι αφήνεται στο πλάι με κάννες και τριαντάφυλλα
και μέσα του βουτάει.

Στην στιγμή τα λαμπιόνια ανάβουνε
προβολείς του βυθού μας χτενίζουνε
κι αποσπούν ένα ένα τα πρόσωπα
γελαστά προς τα εδώ ταξιδεύουνε
με αλογάκια κουρδιστά κι ανεβαίνουνε
καβαλώντας αυλές και μαντρότοιχους
στον ρυθμό μιας ομάδας που παίζαμε

Και μου λένε:
"Άμα κάνεις μια βουτιά στον εαυτό σου
δεν θα βρεις τον εαυτό σου
αλλά όλους τους άλλους
τους μικρούς και τους μεγάλους
γιατί ο χρόνος είναι ένας
και δεν πέθανε κανένας
και αφήνει πάλι γένι, ένι μένι ντουντουμένι
σαν αυτόν τον στιχουργό
που δεν βγήκε απ' τ' αβγό

Και σε βρήκε στο ρεφρεν του
κι άκου το ανακοινωθέν του..."
Η αφεντιά σου λοιπόν δεκαπέντε χρονών και βαρέθηκε
κι απ' την έξω ερημιά προς τα μέσα νερά καταδύθηκε.

Η από μέσα σου ελεύθερη πτώση
της γενιάς σου το στίγμα θα δώσει
αθλοφόρε του εσώτατου χώρου
και μετά θα μας δεις σε βουή καταιγίδας
σαν τους κρίκους μακράς αλυσίδας
ή χλωρίδας που σπρώχνει διαρκώς
μέσ᾿ απ' τ' άνοιγμα που 'χει ο βλαστός
το λουλούδι κι ας είσαι μικρός
της διάσωσης το έργο θα νιώσεις
την συντήρηση ως πάθος θα υψώσεις
όσο πάει και πιο ακραία θα κινείσαι
και θα χάνεις τον εαυτό σου και θα είσαι
τελευταίος κρίκος κι ένας
της σειράς και της καδένας προς το φως...
[έρχονται απ' το μέσα ταξίδι]
[ξεσφραγίζουν. κυλάει ο βράχος]
[σ' ένα δάσος με λαμπάδες που δεν θα 'βρεις μονάχος]
[θα με δει. Τον λαιμό του γυρνάει να με δει]
[ο δικός μου μικρός μονομάχος].
Το κοινό! Πού να βρίσκεται κρυμμένο

Γιορτινό! Μακρινό κι αγαπημένο
το κοινό! Στον εαυτό μου να βουτήξω
Και στα βάθη του ν' αγγίξω ουρανό.

Ενημερώνω, γιατί κάποιοι φίλοι είχαν απορήσει που δεν είχα ενημερώσει

Όσα δε σου είπα 

 Μελίνα Ασλανίδου  

Μουσική, στίχοι: Σάνυ Μπαλτζή

Πρώτη Εκτέλεση: Μελίνα Ασλανίδου

Πιο καλά να φύγω πριν σε δω να φεύγεις
να με αποφεύγεις πάλι αλήτικα
λίγο πριν το τέλος θέλω να θυμάσαι
κάποια στη σιωπή που σε κοιτούσε να κοιμάσαι

Να σου πω πως σ΄αγαπάω θα΄ναι λίγο
να σου πω πως θα πεθάνω θα΄ναι αστείο
να σου πω πως δε με νοιάζει θα΄ναι ψέμα
δε λέω τίποτα μα νιώθω...

Τα άσκοπά μου λόγια τα΄χω πια πληρώσει
χάδια και βρισιές ποια λέξη θα σκοτώσει
λίγο πριν το τέλος θέλω να θυμάσαι
κάποια στη σιωπή που σε κοιτούσε να κοιμάσαι

Να σου πω πως σ΄αγαπάω θα΄ναι λίγο
να σου πω πως θα πεθάνω θα΄ναι αστείο
να σου πω πως δε με νοιάζει θα΄ναι ψέμα

δε λέω τίποτα μα νιώθω...

Ενημερώνω, γιατί ζούμε στην εποχή της ψήφου και της ενημέρωσης!!!!

Nα θυμάσαι - Ασλανίδου Μελίνα 

Για να θυμόμαστε λοιπόν

Υ.Γ. 2
Για όσους δεν θα έχουν δει αυτήν την ανάρτηση, θα την ξαναδημοσιεύσω για ενημέρωση σε λίγες ημέρες... 
Ίσως και να την ξανα- ξανα δημοσιεύσω!!! 

Επανάληψη

με την Πωλίνα

(Ναι, θα κάνουμε μία επανάληψη!!!)

Όλοι οι καλοί χωράνε...

Υ.Γ. στερνό!!!! 

Ευχαριστώ πολύ όλους σας!!!!   

Είτε με ψηφίσετε.... 

Είτε δεν με ψηφίσετε... 

Σας ευχαριστώ πολύ!!!

Βλέπω κάθε μέρα την αγάπη σας.... που για μένα μετράει πάνω και από ... πρωτιές!!!!!!   

Ευχαριστώ που είσαστε κοντά μου!!!! Κοντά στην δουλειά μου....

Κοντά στο μπλογκ μου !!!!