Kαλοί μου φίλοι... έχουμε μία ευκαιρία σήμερα για πανέμορφη μουσική!!!!
Ένα αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Ρίτσο με μελοποιημένα ποιήματά του!!!
Γιάννης Ρίτσος
(όποιος γλυτώνει από ένα δάκρυ έναν άνθρωπο,
υψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας.)
Γιάννης Ρίτσος
υψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας.)
Γιάννης Ρίτσος
- Πρώτο Κρατικό Βραβείο ποίησης "Η Σονάτα του σεληνόφωτος" (1956)
- Μέγα διεθνές βραβείο ποίησης (Βέλγιο, 1972)
- Διεθνές βραβείο "Γκεόργκι Δημητρώφ" (Βουλγαρία, 1975)
- Mέγα βραβείο ποίησης "Αλφρέ ντε Βινύ" (Γαλλία, 1975)
- Διεθνές βραβείο "Αίτνα-Ταορμίνα" (Ιταλία, 1976)
- "Βραβείο Ειρήνης του Λένιν" (ΕΣΣΔ, 1977)
- Διεθνές βραβείο "Μποντέλο" (1978)
Από το Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου
διευθύνει ο Μίκης Θεοδωράκης..
μουσική: Χρήστος Λεοντής, ποίηση: Γιάννης Ρίτσος
Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ" Α' ΜΈΡΟΣ,1964.
1. Που πέταξε τ' αγόρι μου, 2. Χείλι μου μοσχομύριστο,
3. Μέρα Μαγιού.
Μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, ερμηνεία του
Γρηγόρη Μπιθικώτση (Δεύτερη φωνή η Καίτη Θύμη).
Ο " ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ" είναι η σημαντικότερη ίσως στιγμή στην ιστορία του Ελληνικού τραγουδιού.
ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕ Τ' ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ
Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου
καρδούλα της καρδιάς μου
πουλάκι της φτωχειάς αυλής
ανθέ της ερημιάς μου.
Πού πέταξε τ' αγόρι μου
πού πήγε, πού μ' αφήνει.
Χωρίς πουλάκι το κλουβί
χωρίς νερό η κρήνη.
Πώς κλείσαν τα ματάκια σου
και δεν θωρείς που κλαίω
και δεν σαλεύεις δεν γρικάς
τα που πικρά σου λέω.
ΧΕΙΛΙ ΜΟΥ ΜΟΣΚΟΜΥΡΙΣΤΟ
Μαλλιά σγουρά που πάνω τους
τα δάχτυλα περνούσα
τις νύχτες που κοιμόσουνα
και πλάι σου ξαγρυπνούσα.
Φρύδι μου γαϊτανόφρυδο
και κοντυλογραμμένο,
καμάρα που το βλέμμα μου
κούρνιαζε αναπαμένο.
Μάτια γλαρά που μέσα τους
αντίφεγγαν τα μάκρη
πρωινού ουρανού και πάσκιζα
μην τα θαμπώσει δάκρυ.
Χείλι μου μοσκομύριστο
που ως λάλαγες ανθίζαν
λιθάρια και ξερόδεντρα
κι αηδόνια φτερουγίζαν.
(Στήθια πλατιά σαν τα στρωτά
φτερούγια της τρυγόνας
που πάνωθέ τους κόπαζε
κ' η πίκρα μου κι ο αγώνας.
Μπούτια γερά σαν πέρδικες
κλειστές στα παντελόνια
που οι κόρες τα καμάρωναν
το δείλι απ' τα μπαλκόνια.
Και γώ, μη μου βασκάνουνε,
λεβέντη μου τέτοιο άντρα,
σου κρέμαγα το φυλαχτό
με τη γαλάζια χάντρα.
Μυριόρριζο, μυριόφυλλο
κ' ευωδιαστό μου δάσο,
πώς να πιστέψω η άμοιρη
πως μπόραε να σε χάσω;)
Οι στροφές που βρίσκονται στην παρένθεση δεν έχουν μελοποιηθεί.
ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΟΥ ΜΟΥ ΜΙΣΕΨΕΣ
Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιε που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω
Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης
Και μου ιστορούσες με φωνή
γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια
τόσα όσα μήτε του γιαλού
δεν φτάνουν τα χαλίκια
Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά
τα ωραία θα ειν' δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε
το φέγγος κι η φωτιά μας.
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ Β' Μέρος - ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΡΙΤΣΟΣ - ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ" Β' ΜΈΡΟΣ,1964.
4. Βασίλεψες αστέρι μου, 5. Ήσουν καλός,
6. Στο παραθύρι στεκόσουν.
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος.
Μπουζούκι: Μανώλης Χιώτης.
Ερμηνεία: Μαίρη Λίντα.(πρώτη εκτέλεση Νανά Μούσχουρη, δεύτερη ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης).
Το Β' μέρος το ανέβασα με την Κα Μαίρη Λίντα γιατί θεωρώ πως η ερμηνεία της στον ¨ΕΠΙΤΑΦΙΟ" είναι αντάξια του Γρηγόρη Μπιθικώτση και ειδικότερα στο "Βασίλεψες αστέρι μου" μπορεί να είναι και ανώτερη.
Ο " ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ" είναι η σημαντικότερη ίσως στιγμή στην ιστορία του Ελληνικού τραγουδιού.
ΒΑΣΙΛΕΨΕΣ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ
Βασίλεψες αστέρι μου,
βασίλεψε η πλάση.
Κι ο ήλιος, κουβάρι ολόμαυρο,
το φέγγος του έχει μάσει.
Κόσμος περνά και με σκουντά,
στρατός και με πατάει
κι εμέ το μάτι ουδέ γυρνά
ουδέ σε παρατάει.
Την άχνα απ' την ανάσα σου
νιώθω στο μάγουλό μου,
αχ, κι ένα φως, μεγάλο φως
στο βάθος πλέει του δρόμου.
Τα μάτια μου σκουπίζει τα
μια φωτεινή παλάμη.
Αχ κι η λαλιά σου, γιόκα μου
στο σπλάχνο μου έχει δράμει.
Και να που ανασηκώθηκα,
το πόδι στέκει ακόμα.
Φως ιλαρό λεβέντη μου
μ' ανέβασε απ' το χώμα.
Σημαίες τώρα σε ντύσανε,
παιδί μου εσύ κοιμήσου.
Κι εγώ τραβώ στ' αδέρφια σου
και παίρνω τη φωνή σου.
ΗΣΟΥΝ ΚΑΛΟΣ ΚΙ ΗΣΟΥΝ ΓΛΥΚΟΣ
Ήσουν καλός κι ήσουν γλυκός
κι είχες τις χάρες όλες,
όλα τα χάδια του αγεριού,
του κήπου όλες τις βιόλες.
Το πόδι ελαφροπάτητο
σαν τρυφερούλι ελάφι,
πάταγε το κατώφλι μας
κι έλαμπε σα χρυσάφι.
Νιότη απ' τη νιότη σου έπαιρνα
κι ακόμη αχνογελούσα,
τα γερατειά δεν τρόμαζα,
το θάνατο αψηφούσα.
Και τώρα πού θα κρατηθώ,
πού θα σταθώ, πού θάμπω,
που απόμεινα ξερό δεντρί
σε χιονισμένο κάμπο;
[Πώς θα γυρίσω μοναχή
στο ερμαδιακό καλύβι;
Έπεσε η νύχτα στην αυγή
και το στρατί μου κρύβει.
Ωχ, δεν ακούστηκε ποτές
και δε μπορεί να γίνει
να καίγουνται τα χείλια μου
και να μαι μπρος στην κρήνη.]
Οι στροφές που βρίσκονται στην παρένθεση δεν έχουν μελοποιηθεί.
ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ ΣΤΕΚΟΣΟΥΝ
Στο παραθύρι στεκόσουν
κι οι δυνατές σου οι πλάτες
φράζαν ακέρια την μπασιά
τη θάλασσα τις τράτες.
Κι ο ίσκιος σου σαν αρχάγγελος
πλημμύριζε το σπίτι
κι εκεί στ' αυτί σου σπίθιζε
η γαζία τ' αποσπερίτη.
Κι ήταν το παραθύρι μας
η θύρα όλου το κόσμου
κι έβγαζε στον παράδεισο
που τ' άστρα ανθίζαν φως μου.
Κι ως στεκόσουν και κοίταζες
το λιόγερμα ν' ανάβει
σαν τιμονιέρης φάνταζες
κι η κάμαρα καράβι.
Και μες στο χλιό και γαλανό
το απόβραδο έγια λέσα
μ' αρμένιζες στη σιγαλιά
του γαλαξία μέσα.
Και το καράβι βούλιαξε
κι έσπασε το τιμόνι
και στου πελάγου το βυθό
πλανιέμαι τώρα μόνη.
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ Γ' Μέρος - ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΡΙΤΣΟΣ
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ" Γ' ΜΈΡΟΣ,1964.
7. Να 'χα τ' αθάνατο νερό, Γρηγόρης Μπιθικώτσης (Δεύτερη φωνή η Καίτη Θύμη).8 Γλυκέ μου εσύ δεν χάθηκες, Μαίρη Λίντα (Μπουζούκι: Μανώλης Χιώτης).
Μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, ποίηση του Γιάννη Ρίτσου.
Πρώτη εκτέλεση: Νανά Μούσχουρη.
Ο " ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ" είναι η σημαντικότερη ίσως στιγμή στην ιστορία του Ελληνικού τραγουδιού.
ΝΑ 'ΧΑ Τ' ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ
Να 'χα τ' αθάνατο νερό
ψυχή καινούργια να 'χα
να σου 'δινα να ξύπναγες
για μια στιγμή μονάχα.
Να δεις, να πεις, να το χαρείς
ακέραιο τ' όνειρό σου
να στέκεται ολοζώντανο
κοντά σου, στο πλευρό σου.
Βροντάνε στράτες κι αγορές
μπαλκόνια και σοκάκια
και σου μαδάμε οι κορασιές
λουλούδια στα μαλάκια.
Με τα χεράκια σου τα δυο
τα χίλιοχαϊδεμένα
όλη τη γης αγκάλιαζα
κι όλα ήτανε για μένα.
ΓΛΥΚΕ ΜΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕΣ
Γιε μου ποια μοίρα στο γραφε, ωιμέ
και ποια μου το χε γράψει.
Τέτοιον καημό τέτοια φωτιά, καημέ
στα στήθια μου ν ανάψει.
Γλυκέ μου εσύ δεν χάθηκες, ωιμέ,
μέσα στις φλέβες μου είσαι.
Γιε μου, στις φλέβες ολουνών
καημέ έμπα βαθιά και ζήσε.
Για περισσότερο Ρίτσο... και λιανοτράγουδα...
ΕΔΩ!!!! (κλικ στο εδώ... )...
Lampros