είθε όλα σας τα Χριστούγεννα ... νάναι λευκά!!!...
I'm dreaming of a white Christmas
Just like the ones I used to know
Where the tree tops glisten
And children listen
To hear sleigh bells in the snow
I'm dreaming of a white Christmas
With every Christmas card I write
May your days be merry and bright
And may all
Your Christmases be white
I'm dreaming of a white Christmas
Just like the ones I used to know
Where the tree tops glisten
And children listen
To hear sleigh bells in the snow
I'm dreaming of a white Christmas
With every Christmas card I write
May your days be merry and bright
And may all your Christmases
May all your Christmases
May all your Christmases
May all your Christmases be white
I'm dreaming of a white
Christmas with you
Jingle Bells
All the way, all the way
(κλικ στις χρωματιστές λέξεις...και θα βρεθείτε στα όμορφα μπλογκ τους... )...
Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας... ΠΟΛΥ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
Ευχαριστώ
Lampros...
Μμμμ... δεν τελειώσαμε όμως... χρειάζεται και η δοκιμασία... Έτσι απλά είναι τα πράγματα...;;...ΟΧΙ!!!
Ερωτήσεις... απαντήσεις...
1. Τι σε ενέπνευσε και τι σημαίνουν για 'σένα το όνομα του blog σου και το όνομα με το οποίο υπογράφεις τα κείμενά σου; Μμμμ.... "ενέπνευσε"... μμμμ... Βασικά... ήθελα όλη την δουλειά μου, σαν μουσικός, (σε δημοτικό σχολείο... ) να την βγάλω στον αέρα...
Moυσικός... σε δημοτικό σχολείο...
Ήρθε η χαρούμενη στιγμή που το έκανα... και είμαι πολύ ευτυχής... Ελπίζω να σας αρέσει η δουλειά μου...
Σε ευχαριστώ , παιδικό τραγούδι, children's greek song,
Παιδικό τραγούδι...
επιμέλεια βίντεο: Lampros
τραγούδι: Lamprini
(Το μπλογκ μου έχει να κάνει με την μουσική στο δημοτικό σχολείο, αλλά σε ευρεία διάσταση... )...
2. Αν δεν ήσουν άνθρωπος τι θα ήθελες να ήσουν.
Ελύτης_ Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος.mp4
έτσι...
Δύσκολη
ερώτηση, θα απαντήσω όπως απάντησα κάπου αλλού... άνθρωπος και πάλι...
γιατί δεν υπάρχει τίποτε πιο τέλειο από τον ΑΝΘΡΩΠΟ... (αφιερωμένο στον
αγαπημένο μου καθηγητή κο Σ.Κ. που μου έγραψε κάποτε το "ΜΕΙΝΕ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ"... Ευχαριστώ πολύ, κύριε καθηγητά...
Mείνε άνθρωπος
3. Αν σε σταματούσαν στο δρόμο από το Blog Tv και σε ρωτούσαν "Ποιο είναι το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα σύμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων;" Τί θα απαντούσες; Ποιο είναι.
Xαρά στα χαμόγελα των παιδιών...
Είμαι χαρούμενος άνθρωπος... και χαμογελώ συχνότατα... (Και χαίρομαι γι' αυτό...) 4. Ποιο στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό και σε κάνει να συνεχίζεις να γράφεις; Το γεγονός ότι ανακαλύπτω μουσικές εξαίσιες... είτε στο σχολείο, είτε στο ίντερνετ, είτε οπουδήποτε. Πολλοί συνάδελφοι μου έχουν δώσει ιδέες... και φίλοι.. και φίλη... Αυτές όταν τις υλοποιώ... χαίρομαι ιδιαιτέρως...
Αυτή ταιριάζει με την ζωή... γιατί είναι η ζωή... Παιδική και αθώα έκφραση σε ένα πλάσμα αγνό και όμορφο...
Τα μικρά παιδιά (Φωτογραφισμένα από την Kerianne Brown)
6. Αγαπημένη λέξη
Αγάπη, βεβαίως... που πάντα την ψάχνω...
Αγάπη...
Ελπίζω να μην σας κούρασα...
Απάντησα,
λοιπόν, στις ερωτήσεις... κι όποιος καλός φίλος θέλει... (κι όχι μόνον επτά φίλοι... ) παραλαμβάνει το
βραβείο... από μένα... (μόνον που θα ήθελα να με ενημερώσει... για να
το χαρώ κι εγώ.... στο δικό του μπλογκ!! )...
Χαίρετε... καλοί μου φίλοι... Εύχομαι πάντα τα καλύτερα για σας...
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ... για την 17η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ είναι εδώ!!!! (κλικ στο εδώ!! και στην ημερομηνία... )... και...
Μπήκαν στην πόλη...
Μία καινούργια ιδέα για 17 Νοεμβρίου, από έναν καλό μου συνάδελφο, τον Παναγιώτη...
Γιατί όχι;
Πρώτο τραγούδι: Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί... Μία φυσική επιλογή
νικος ξυλουρης μπηκαν στην πολη οι οχτροι
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές
την πρώτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
αδέρφια πήραν οι οχτροί
κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές
την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά
την τρίτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί
κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά
την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
μοιράσαν δώρα οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά
την πέμπτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα
Δεύτερο τραγούδι: Άλλη μία φυσική επιλογή, πότε θα κάνει ξαστεριά
Πότε θα κάμει ξαστεριά,
πότε θα φλεβαρίσει,
να πάρω το ντουφέκι μου,
την έμορφη πατρόνα,
να κατεβώ στον Ομαλό,
στη στράτα του Μουσούρου,
να κάμω μάνες δίχως γιους,
γυναίκες δίχως άντρες,
να κάμω και μωρά παιδιά,
να κλαιν’ δίχως μανάδες,
να κλαιν’ τη νύχτα για νερό,
και την αυγή για γάλα,
Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινοπώρου
πίσω απ’ τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού
πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν
κάτω απ’ τα ματωμένα νύχια του περιστεριού
πάμε να δεις στην αυλή που μεγάλωσαν
Δυο παιδιά ερωτευμένα
δυο παιδιά του χαμού
Ορέστη απ’ το Βόλο
Μαρία απ’ τη Σπάρτη
γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ’ τη Σπάρτη
Ορέστη απ’ το Βόλο
την κόρη μου θέλω
Δυο παιδιά ερωτευμένα
δυο παιδιά του Χαμού
Ορέστη απ’ το Βόλο
Μαρία απ’ τη Σπάρτη
γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ’ τη Σπάρτη
Ορέστη απ’ το Βόλο
την κόρη μου θέλω
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να `σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να `χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το `φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας Παρασκευή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς
Αγαπητοί συνάδελφοι, καλά που έχουμε τους άλλους συνάδελφους και εμπλουτίζεται το ρεπερτόριό μας...
956 φίλοι... ειδαν το ιστολόγιό μου... την 28
ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ του 2013!!!... Χαίρομαι ιδιαιτέρως... Ευχαριστώ και τους εδώ
φίλους... (στο φεις.. ) που με παρακολουθούν!!! 956 friends visited my blog on 28th October, THANK YOU!!!!